Dómar í kynferðisafbrotamálum

eru yfir höfuð og vægir hér á landi, og er með ólíkindum hve sönnunarbyrðin er á fórnalömbunum. 

Sagði kynlífið skyldu

Athugasemdir

[Huld S. Ringsted, 26.6.2007 kl. 08:16]

Sammála þér það er orðið löngu tímabært að fara að gera einhverjar róttækar breytingar á þessum málum hér, erlendis í vestrænum ríkjum er tekið miklu harðar á þessum brotum

[Hreiðar Eiríksson, 26.6.2007 kl. 08:23]

Ég hef oft fengið það á tilfinninguna, líkt og þið, að dómar vegna kynferðisbrota séu mjög vægir hérlendis.  Þegar refsingar vegna kynferðisbrota eru bornar saman við refsingar vegna annarra brota, þá kemur í ljós að svo er ekki.  Refsistefnan hérlendis er í tiltölulega góðu innbyrðis samræmi ef frá eru talin fíkniefnabrot en fyrir þau er refsað hlutfallslega harðar en önnur brot.

Það er rangt að sönnunarbyrði hvíli á fórnarlambinu.  Í refsimálum hvílir sönnunarbyrði alltaf á ákæruvaldinu, sama hvort um er að ræða kynferðisbrot, annað ofbeldisbrot eða auðgunarbrot.  Fórnarlambið er vitni og engin sönnunarbyrði hvílir á því.

[Helga Auðunsdóttir, 26.6.2007 kl. 09:02]

Það getur verið að ákæruvaldið taki við þegar sannað er að nauðgun á sér stað, en þegar viðkomandi er í sambandi eða gift gerandanum er afar erfitt með að fá að kæra viðkomandi, en það er byrjun á öllum málum ekki satt ?

[Ólafur Guðmundsson, 26.6.2007 kl. 09:04]

Það má aldrei falla í þá gryfju að dæma á einhverjum líkum. Menn eru saklausir uns sekt þeirra er sönnuð. Ég vil frekar láta 10 glæpamenn ganga lausir heldur en að láta 1 saklausan dúsa í fangelsi.